Stjörnu-steinbrjótur

Hún settist á stein, strauk sér um ennið. Langt síðan hún hafði farið ein í göngutúr. Það var helst úti í náttúrunni að hún gat vikið þessu til hliðar. Hún vissi það svo sem. Það varð bara aldrei neitt af því að hún færi af stað. Fyrr en núna. Þótt hún mætti auðvitað ekki vera að því, aldrei meira sem bráðlá á að klára en einmitt núna. Hún lagði bara allt í einu frá sér áhöldin, fór í peysu og gekk út. Fyrst ætlaði hún að skreppa aðeins út í holtið til að fá sér ferskt loft, en svo hélt hún bara áfram, rölti stefnulaust yfir mýrarsund og mela. Svo  tóku endalausir móarnir við. Stundum sá hún ekki hvað skorurnar milli þúfnanna voru djúpar fyrir fjalldrapanum og grófgerðu lynginu og hún sunkaði niður og datt við. En þúfurnar tóku mjúklega við henni og stundum hvíldi hún sig þar sem hún var komin. En aldrei lengi. Henni leið best á ferðinni þegar hún þurfti að einbeita sér að því að feta krókótta slóðina milli þúfnanna. Hún hafði ekki hugmynd um hve lengi hún hafði gengið eða hvar hún var. Hún var stödd í endalausu flæmi án kennileita, tímalausu einskismannslandi. Hvað var hún að gera hérna? Hún fylltist skyndilega ofsahræðslu. Svo kom depurðin. Allt var svo óendanlega sorglegt. Allt hvað? Hún vissi það ekki. Bara allt. Ekkert gaman. Engin hlýja í brjóstinu. Til einskis að hlakka. Hún hlaut að hafa misst meðvitund, því þegar hún rankaði við sér lá hún í lynginu. Hún reis upp við dogg, ætlaði að fara að snúa við heim á leið, þegar hún sá dökkgrænan dýjamosann. Hún stóð á fætur og gekk nær. Breiðan var hringlaga, alsett blómum, bláum og bleikum sem hún vissi ekki hvað hétu en stjörnusteinbrjótinn þekkti hún. Og úr djúpinu kom minningin um litla stúlku sem hljóp berfætt og skríkjandi út í votan mosa. Kitlandi sælan þegar vatnið smaug á milli tánna. Hún lét fallast á jörðina. Beisk anganin úr lynginu og mosanum fyllti vit hennar. Hún fór fyrst úr skóm og sokkum, byrjaði síðan að klæða sig úr fötunum. Stóð hikandi á fætur í nærbuxunum einum. Rak síðan upp vein, reif sig úr þeim líka og kútveltist hlæjandi út í græna flosbreiðuna.